dinsdag 21 mei 2013

Dag 36 - Dancing on Devils Staircase

Gisteren ergens niet ver na Kings House kamp gemaakt (55 km) en de Devils Staircase voor vandaag bewaard. Eerder is het een Highway to Heaven deze ochtend. Met zo'n 50.000 man die jaarlijks de West Highland Way loopt, is de route best druk te noemen maar in alle vroegte tussen half zes en acht uur is er vooralsnog maar 1 mens te bekennen. En dat terwijl de zon kadootjes over de Three Sisters strooit. De eerste stralen maken het dreigende Glencoe-dal magisch mooi. Ik kan niet dansen, je zou het willen bij zoveel goeds, maar ach, is dit lichte lopen niet ook een soort dansen? En is dansen niet in balans zijn, vrijheid van beweging mogelijk gemaakt door persoonlijke discipline? Even maar, hierboven op Devils Staircase, in het fraaiste ochtendlicht terwijl de rest van de Westhighland-walkers nog slaapt.
Daarna, omlaag naar Kinlochleven en over de saaie rolkeienroute richting Fort William (38 km), dooft het uit. De mooie route, het bijzondere licht, het blije gevoel.
Ik had eigenlijk bovenlangs zullen gaan via de Mamores, maar de sneeuwresten en keihard voorbij zeilende wolken weerhielden me van een urenlange hoge route. Nu ren ik onderlangs naar Fort William, in lichte regen die zomaar weer door zonlicht tussen dikke wolken opgevolgd wordt. Van superblij voel ik me nu gezonken naar melancholisch. Had ik niet toch bovenlangs gemoeten? Die bruine hei, die eindeloze onbeloopbare rot-rol-keien, die suf blatende schapen en die rijen wandelaars als in processie met hun immense rugzakken die mij aankijken of ik zojuist van Mars geland ben.
Wat doe ik hier... Dag 36?! Hoeveel nog? 1490 km inmiddels. Dat wil zeggen (al of nog maar) op driekwart. Nog een kleine 2 weken, schat ik. Pfffffff. Ik mis Frank. Terwijl hij hier vlakbij is, een paar bergen verderop met zijn cursisten, is hij tegelijk oneindig ver, buiten mobielbereik. Rennen naar een rustplek is toegeven aan je vermoeidheid en de emoties volgen naadloos. De duivel en de hemel, ze verdringen elkaar binnen enkele uren. Dat doen die bergen, dat doet dit rennen, dat doet dit buiten-leven. Zo intens. Zo groot ook dat je leert, steeds weer en eindeloos opnieuw, dat Geduld hier met een hoofdletter geschreven wordt.
Fort William. Net zoiets als Keswick: een mijlpaal. Een fijne plaats, vol must-do's als koffie bij Nevisport, neuzen langs de outdoorspullen en tassen vol lekkers (aardbeien, ik droom van aardbeien en frambozen!!!) inslaan bij de Morrisons. Misschien, he ja, misschien zelfs een saunaatje pakken? Hier hou ik morgen zeker een rustdag, dat moet gewoon, ik kan deze plek niet zomaar voorbij! Geen Frank, geen Herschel, maar wel een autosleutel en dus toegang tot de teepee, de kookkrat, de schone-gewone-kleren, de verwencremes en... de Dalwhinnie. Kom op zeg, wie was hier waarom aan het sipsappen met de duivel?! Beter spreken met Mike Cawthorne (Wilderness dreams - The call of Scotland's last wild places): "Beyond the beauty and freedom we found in abundance and the challenges we overcame, there was something else - a quieter resonance that left us dump for words, an undertone which haunted the memory. The experience gave weight to the belief that we could achieve something greater and in doing do might discover a truth of the mountains and ourselves."
Daarop hef ik vanavond, in de teepee op de camping in Glen Nevis, onder de grote Ben (nee, morgen rustdag, trouwens, stond er al meermaals op) maar mooi a wee' bit a' drum!! Want verdorie, ik mag blij zijn dat Knoydart en Wester Ross nog in het vooruitzicht liggen. The best parts yet to come!

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Fantastisch verslag weer. Zet hem op, geniet van de Dalwhinnie en van de...rustdag.
Groeten, Mark

janny zei

Prachtig zoals je alles verwoordt.
Het is alsof ik één van je boeken lees. Geniet van de rustdag en daarna weer van het verdergaan ... Succes.

Jacqueline Raaijmakers zei

Op naar het echte Noorden :-)! Geniet nu nog maar even van tipi, frambozen, cremes en een bekertje Dalwhinnie.

Skadi zei

Mooi verslag weer Jolanda... Ik kan bijna niet wachten... over 2 weken mag ik ook :)Tja wel wandelend dan,