zaterdag 25 mei 2013

Dag 39 - Knoydart's grandeur

Na een dag als gisteren ga je veel zaken opnieuw waarderen en relativeren. Helemaal na een nacht waarin ik me probeerde tot een balletje op te rollen (zoals Herschel dat zo mooi kan) maar ik kon het stukken minder goed en bleef dus ook veel kouder.
Bij vertrek vanmorgen vijf uur was Knoydart nog grauw en regenachtig maar binnen een uur was het alsof de schilder langs geweest was, nee niet die van de buitenmuur maar meer zo'n collega van Bob Ross. Camusrory lag er adembenemend bij, van Loch Nevis was de verf gewoon nog nat. Dit moment was alle struggle van gisteren meer dan waard. En deze dag had nog meer van die momenten. Mam Barisdale. Loch Hourn. Wild, ruig, geen weg, geen gsm-netwerk, soms om te vervloeken zo onbarmhartig en vijandig als Knoydart kan zijn, met zijn steile donkere rotsen en zijn ongenadige hoeveelheden veenprut - maar tegelijk de Highlands in het kwadraat en mooi, zo mooi. Loch Hourn bij blauwe hemel, nou moet je toch ophouden. Ik ken deze mooiste-van-alle-zee-armen alleen bij regen en was toen zelfs al verkocht. Wilde daarom uit pure nostalgie mijn route perse hierlangs leggen. Vandaag is elke stap van de 38 km en 1400 hm een kadootje.

2 opmerkingen:

Miepsan's Moments zei

En je laat ons mee genieten van dit kadootje. Dank je.

Gerda zei


Frank en Herschel are coming!!